نمیتوان به هیچ وجه این واقعیت را انکار کرد که منابع انسانی مهمترین دارایی یک سازمان است و مدیریت اثربخش آنها کلید موفقیت سازمان میباشد. مدیریت منابع انسانی و اداره کارکنان، اصطلاحی نسبتاً جدید است که با پیمودن مسیر تعالی طی سالهای اخیر، خود را به عنوان یکی از مهمترین، تأثیرگذارترین و پیچیدهترین رشتههای مدیریت مطرح نمود.
مدیریت منابع انسانی (Human resource management) عبارت است از، شناسایی اهمیت نیروی کار سازمان به عنوان یک عضو حیاتی در کسب اهداف سازمانی و استفاده چندگانه در فعالیتها و کارکردهای منابع انسانی به گونهای که به طور مؤثر و منصفانه، منافع فردی کارکنان، سازمان و جامعه در آن رعایت گردد.
اکثر کتابهای مدیریت منابع انسانی در مقیاس سازمانها و شرکتهای بزرگ ارائه شده است و کمتر میتوان از مطالب آن در کسب و کارهای کوچک سود برد اما نوع بیان اطلاعات و دستورالعملهای مانموهان جوشی (Manmohan Joshi) در این اثر قابل انعطاف است و مقیاسهای مختلف کسب و کار را پوشش میدهد.
در بخشی از کتاب مدیریت منابع انسانی میخوانیم:
برابری در محل کار بدین معنی است که رفتار منصفانه برای هر فرد وجود دارد. هر کس باید دسترسی برابر به فرصتهای شغلی، ارتقاء و سایر منافع داشته باشد. همچنین بدان معنی است که باید یک سیستم پرداخت برابر برای کار مشابه در سازمان وجود داشته باشد.
تبعیض بر اساس جنسیت، نژاد، دین یا ناتوانی جسمی نباید وجود داشته باشد. امروزه تعداد زیادی از سازمانها سیاستهایی راجع به تبعیض در زمینههای ذکر شده در بالا دارند. سیاستهای فرصت برابر شامل سن، وضعیت تأهل، جنسیت، بیماریهایی مانند اچ آی وی و ایدز میشود. این سیاست باید به وضوح به تعهد به برابری در زمینه استخدام، ارتقاء، آموزش، ارزیابی عملکرد و پرداخت، انتقال، شرایط و ضوابط، مراحل انضباطی و اخراج، قوانین علیه آزار و اذیتها و غیره اشاره کند.
سیاستها تنها کافی نیستند. باید تعهدی برای اقدامات خاص وجود داشته باشد، و این باید مسئولیت مدیریت منابع انسانی باشد. این سیاست باید به همه کارکنان و متقاضیان شغل اعلام شود. بخش مهمی از اجرای سیاستهای فرصت برابر، نظارت بر اثربخشی آن است. در مورد جنسیت، نژاد یا ناتوانی، معمولاً روشهایی برای جمع آوری آمار برای اطمینان از این که افراد در نیروی کار در نظر گرفته میشود، باید وجود داشته باشد.
نویسندگان:
مانموهان جوشی
مترجمین:
مسعود توکلی
0 نظر